maamnote/_posts/2009-03-09-ewr-bkk-part-ii.markdown

layout	status	published	title	author	author_login	author_email	author_url	wordpress_id	wordpress_url	date	date_gmt	tags
post	publish	true	EWR – BKK part II	[{display_name maam} {login maam} {email maam.dai@gmail.com} {url http://}]	maam	maam.dai@gmail.com	http://	206	http://maamnote.10ninox.com/2009/03/ewr-bkk-part-ii/	2009-03-09 21:00:00 +0700	2009-03-10 04:00:00 +0700	[NY EWR ANC BKK TPE]

march 10, 2009 : 8.15 am เรียกให้ผู้โดยสารขึ้นเครื่องแล้ว กลุ่มที่ขึ้นเครื่องก่อนได้แก่กลุ่มนี้ค่ะ แทบไม่น่าเชื่อเลยว่า มีผู้โดยสารสูงอายุที่ต้องขึ้นลงโดยอาศัยรถเข็นกันมากมายอยางนี้ ทำให้ตระหนักว่า …. ต้องเที่ยวก่อนที่จะเดินไม่ไหว … 5555 หรืออีกทางหนึ่ง ต้องควบคุมมิให้น้ำหนักเกิน และ ต้องออกกำลังกายให้แข็งแรงอย่างสม่ำเสมอ ..555
ระหว่างบินมองออกไปนอกหน้าต่างมืดตลอด ก็เวลาที่ ANC ประมาณ 4 am กว่า (NY time ประมาณ 8-9 am) สรุปแล้วมืดตลอดช่วงที่บิน ผู้โดยสารเลยหลับกันยาว Pias แอบเอาผ้าปิดตา และที่อุดหูมาให้กลัวนอนไม่หลับ กลับต้องวางที่เก้าอี้ว่างข้างๆๆ แทน ….. หลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้ แถมไม่รู้สึกตัวตอน Pias เอาของมาวางด้วย …ระหว่างบินจาก ANC – TPE ทั้ง Pias และ หนึ่ง เอา Sandwich - ขนมขบเคี้ยว - เครื่องดิ่ม มาบริการอย่างไม่ขาดสาย อิ่มตื้อเลย เพื่อนๆๆ ลูกด้ายน่ารักทุกคนเลย พอบินไปสักระยะ มีตกหลุมอากาศบ้าง ตื่นขึ้นมา… หากเป็นเข็ม คงนอนต่อได้ทันทีหรือเปล่า !!!!!… เวลา 16.30 pm (NY time) เข็มกำลังเรียนมั๋ง ถ่ายรูปให้เข็มดูดีกว่าว่าเครื่องบินไปถึงไหนแล้ว เหนือ Tokyo ครึ่งทางระหว่าง ANC – TPE ข้างนอกยังมืดนะ … อ่านหนังสือที่อ่านค้างไว้ดีกว่า อ่านไปได้ครึ่งชั่วโมง … Air Hostess เสิร์ฟอาหารอีกแล้ว คราวนี้เลือกชุด Egg Pine ในถาดจะมี Egg Pine - Black Coffee – Orange Juice – Blended Strawberry – Hamcheese อาหารเยอะมาก Egg Pine อร่อยดีนะ กินไปได้ 1/2 และ Blended Strawberry และเครื่องดื่ม ก็เพียงพอแล้ว ไม่อยากทำให้ต้องลำบากในการลดน้ำหนัก ….. 55555 17.30 pm (NY time) กินเสร็จท้องฟ้าเริ่มสว่าง ขยับเปลี่ยนไปนั่งติดหน้าต่าง มองออกไป เครื่องบินอยู่เหนือปุยเมฆสีขาวที่นิ่งสงบบนผืนฟ้าสีฟ้าทาอ่อนๆ อีกครึ่งชั่วโมงถัดมา เริ่มเห็นแสงสีทองส้มปรากฏที่ขอบฟ้าไกลๆๆ โน้น เมื่อแสงกระทบก้อนเมฆ ทำให้ก้อนเมฆมีแสงระยิบระยับดูแล้วเพลินดี บินไปอีกระยะ ท้องฟ้าดูคลื้ม ก้อนเมฆกระจัดกระจาย มันเปลี่ยนได้เร็วจริงนะ ….18.30 pm (NY time) เครื่องลดระดับลง ใกล้ถึงสนามบิน TPE แล้ว ท้องฟ้าคลื้ม ก้อนเมฆหนาทึบ มีฝนปรอยๆ สาดกระทบหน้าต่างด้วยล่ะ … Pias แวะมาชวนคุยอีก และกำชับหากมีปัญหาเรื่องตั๋ว ให้ติดต่อตามหมายเลขมือถือที่ให้ไว้ คุยอยู่้ประมาณ 10 นาที ก็ต้องกลับไปปฏิบัติหน้าที่ …. 18.43 pm มองลงไปเห็นทิวทัศน์เมืองไต้หวัน เขียวขะอุ่มต่างจากพื้นขาวโพนที่ ANC บรรยากาศทั่วไปดูคลื้มนะ..คลื้มแค่ไหนวัดจากภาพประกอบนะ แต่ฝนหยุดตกแล้ว และแล้วเครื่องก็ร่อนแตะสนามบิน TPE อย่างปลอดภัยเวลา 18.45 pm (NY time) … Captain ขับเครื่องไปจอดเทียบ Gate 29 เพื่อเปิดทางให้ผู้โดยสารลงจากเครื่อง เพื่อไป Transist หรือกลับบ้านช่องตัวเอง.….สำหรับตัวเอง ตามระเบียบก็เดินตามผู้โดยสารอื่้นๆๆ ลงจากเครื่อง เดินไปเรื่อยๆ เจอเจ้าหน้าที่ EVA ถามว่า Tranfer Counter คุณเธอกำลังคุยอยู่กะเพื่อน ก็ขี้ๆ และบอกว่าให้เดินไปและเลี้ยวซ้าย ก็เดินตามทางที่มีป้ายแสดง พอถึงทางเลี้ยวซ้าย ก็เลี้ยวตามไป ถึงป้อมก่อนผ่านก็ถามว่า Transfer counter ชอง EVA อยู่ที่ไหน เค้าก็ชี้ให้เดินกลับไป และให้เดินตรงต่อไป ก็ต้องหันหลังกลับไป พอถึงทางแยก ก็เห็นเจ้าหน้าที่ EVA 2 คน คนหนึ่ง ถือป้าย ชี้ทางไป Transfer Counter อีกคนถือป้าย โชว์ ชื่อ KHAIMOOK , SUNEE Mrs … ก็ตัวเรานี่เอง ไปแสดงตัว
เค้าก็ขอดู Passport และให้ตั๋วเดินทาง จาก TPE – BKK โดยเครื่อง BR 0211 และเจ้าหน้าที่ได้เขียน C8 เพิ่มลงไปในตั๋ว และบอกเส้นทางไป C8 ก็ต้องเดินลงบันไดไปที่ Gate C8 …. ถึงแล้วค่ะ …ลูกเข็ม…ไม่ตกเครื่องแน่นอนแล้ว !!!!

ไปถึงก็เปิดโทรศัพท์ เข้าห้องน้ำ แล้วโทรหา Pias ก่อน แต่ไม่รับสาย โทรหาลูกด้ายต่อ ตามหมายเลขที่เข็มจดให้ NO 1 .. หมุนแบบไม่ใส่เครื่องหมาย + ข้างหน้า โทรปรั๊บ ติดปุ๊บ และลูกด้ายบอกว่า Pias โทรมารายงานแล้ว ….555555 ลูกด้ายจะให้ไปซื้อขนมเปี๊ยะเผือกเจ้าอร่อยที่สนามบิน ก็คงไม่ทัน อีกครึ่งชั่วโมงก็ต้องเข้า Gate C8 เพื่อรอขึ้นเครื่องแล้ว เสียดายจัง เวลาน้อยไปหน่อยไม่งั้นคงได้เอาขนมเปี๊ยะเผือกเจ้าอร่อยมาฝากลูกด้าย … และลูกด้ายถามว่าเจอ นุ้ยไม๊ ก็ไม่ยักเห็นนะ คาดว่าขึ้นเครื่องแล้ว คงได้รับบริการจากนุ้ย …..เอ้า !!! ถึงเวลาขึ้นเครื่องแล้ว ก็นั่งรอเรียกให้ขึ้นเครื่อง ซึ่งเค้าจะประกาศเรียกเป็นชุดๆ นั่งรถเข็น เด็กNo 100 – ? ก่อน และสุดท้าย No 20 – 71 พอเดินผ่าน Business class …. 5555 เห็นผู้ที่จะบริการเรานั่งอยู่ก่อนแล้ว ก็เลยทักทายกัน ได้ความว่า Schedule เปลี่ยนให้นั่งกลับ ไม่ต้องทำงาน เลยอดได้รับบริการจากเพื่อนลูกด้าย … นุ้ย… ไงล่ะ
ไปหาที่นั่ง 24H ตามที่ตั๋วระบุ … บนเครื่องมีผู้โดยสารมากขึ้น แต่โชคดี 24K ว่างอีกแล้ว ….. 8.25 pm (NY time) เครื่องเคลื่อนและบินขึ้นมุ่งสู่ BKK ….. นั่งๆ ไปได้กลิ่นอะไรนะ พอสัมผัสไปสักระยะ มันเป็นกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์จากรองเท้าของผู้โดยสารคนใดคนหนึ่งใหนเครื่องแน่นอน และคงนั่งใกล้ๆ นี่แหละ ข้างหน้ามีฝรั่งผิวขาวตัวโต นั่งคู่กะภรรยาคนไทยตัวเล็กๆ ผิวสีคล้ำๆ มีฝรั่งชายทั้งคู่ เลยกลิ่นไม่รู้มาจากไหน แต่ยังพอทนไหว ควักเอาพิมเสนมาดมเป็นระยะๆ ก็กลบได้บ้าง ….555555
9.30 pm (NY time ) (พยายามสื่อเวลานี้่ เพื่อให้เข็มเห็นภาพว่า แม่ใช้เวลาเดินทางระยะเวลายาวไกลแค่ไหน) เวลาอาหารบนเครื่องมาถึงอีกแล้ว คราวนี้ ถ่ายรูปมาโชว์ด้วย ไม่

บรรยายนะ กินได้อย่างละครึ่ง ก็อิ่มจริงๆๆ จากนั้นก็อ่านหนังสือต่อจนใกล้ถึงสนามบิน
สุวรรณภูมิ ท้องฟ้าแดดจ้า เมฆเบาบาง 10.54 pm เครื่องร่อนแตะสนามบินอย่างปลอดภัย มองไปเห็นสนามหญ้า และพื้นดิน ข้างสนามบิน มันช่างแห้งแล้งนะ พื้นที่และสิ่งแวดล้อมรอบของแต่สนามบินที่แวะผ่านมันช่างแตกต่างกันเหลือเกินนะ …. ได้ยินฝรั่งที่นั่งข้างหน้า บอกว่ามันร้อนจริงนะ …. แต่ไม่เป็นไร Boby ชอบก็แล้วกัน ……5555555
พอลงจากเครื่องก็สัมผัสกับอากาศที่ร้อนจริง ต้องปรับตัวให้เข้ากับอากาศร้อนสักวันสองวันก็จะชินเอง ผ่านด่านตรวจคนเข้าเมือ’ ….รอกระเป๋านานหน่อย …. ก่อนผ่านอีกด่านออกไปข้างนอก เจ้าหน้าที่เห็นขนกระเป๋าใบใหญ่ 2 ใบ ถามว่า ไปอยู่นานหรือ ก็บอกว่า นานค่ะ และเค้าก็ลากกระเป๋า 1 ใบ ให้ผ่านสายพาน ก็เรียบร้อยดี รับกระเป๋า เสร็จก็ตรงดิ่งออกไปข้างนอกผู้โดยสารขาเข้า ….. ไร้เงา ลูกด้าย พรุน …โทรตามเช่นเคย 5555 ขณะยืนรอ มีเด็กหนุ่มคนหนึ่ง เข้ามาขอใข้มือถือติดต่อญาติ … เพราะของเค้าไม่ได้ Regis เมืองไทย ก็รีบหมุนโทรให้ทันที คิดถึงตัวเอง เมื่อต้องไปขอใช้มือถือคนแปลกหน้า ณ แดนไกล …..55555 Bye…..